Stocznia Gdańska
Stocznia Gdańska (od 2006 roku: Stocznia Gdańsk SA) – jedna z największych polskich stoczni położona w Gdańsku. Zapoczatkowała od 1945 r. na terenie, gdzie wcześniej istniały niemieckie stocznie Jana Klawittera (od 1804), następnie Kaiserliche Werft Danzig (od 1844) oraz Schichau (od 1890).
W1945 r. Departament Morski Ministerstwa Przemysłu utworzył Zjednoczenie Stoczni Polskich z siedzibą w Gdańsku i podjął decyzję o przejęciu stoczni od Rosjan, gdzie następnie stocznie ponumerowano i ustalono im zakres prac:
Stocznia Nr 1 – dawna Stocznia Gdańska (Danziger Werft). Zajmowała się produkcją, odbudową i remontami statków o dużych gabarytach i montażem 1812 ciągników, 20 parowozów i 500 samochodów ciężarowych przysłanych przez UNRRA.
Stocznia Nr 2 – dawna Stocznia Schichaua. Wytwarzała stalowe konstrukcje mostowe i remontowała parowozy,
Stocznia Nr 3 – dawna Fabryka Wagonów. Zajmowała się budową kutrów rybackich i szalup dla Marynarki Wojennej
Stocznia Nr 4 – dawna Stocznia Wojana. Zajmowała się remontem barek i statków rzecznych.
Z roku na rok wzrastało zapotrzebowanie na przemysł okrętowy dlatego też opracowano 10-letni plan rozwoju stoczni, który zakładał budowę 164 statków o łącznej nośności 357 000 ton dla polskich armatorów.
W latach 70 Stocznia Gdańska budowała głównie dla ZSRR statki rybackie, kontenerowce, silniki napędowe, kotły okrętowe, wciągarki, ale też wybudowała statek naukowo-badawczy dla Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni. W produkcji statków rybackich Stocznia Gdańska zajmowała na początku lat 70. drugie miejsce w świecie.
Od 1970 r. Stocznia Gdańska rozpoczęła budowę statków przeznaczonych do transportu kontenerów. produkowała klasyczne kontenerowce komorowe o nośności 22 800 ton i pojemności 1700 TEU. Tym samym rozpoczęła produkcję statków typu ROPO o nośności 17 300 ton i budowę promu pasażersko-samochodowego. Pomimo dużych zamówień stocznia zaczęła borykać się z problemami finansowymi i społecznymi, narastał konflikt, który spowodował strajk robotniczy, który w późniejszej fazie przekształcił się w ogólnopolski ruch społeczny „Solidarność” i objął całą Polskę. Domagano się wolnych związków zawodowych, demokratycznej Polski i godnego życia. Postawiono 21 postulatów, które w roku 2004 umieszczono na liście programu UNESCO „Pamięć Świata”. Strajk stłumiono, a na terenie stoczni w 1980 r. podpisano porozumienia sierpniowe. W 1996 r. stocznię postawiono w stan upadłości. W roku 2006 r. nastąpiło przejęcie stoczni przez Agencję Rozwoju Przemysłu i jej spółek zależnych, a tym samym zmieniono jej strukturę własnościową, statut i jej nazwę.
A dziś występuje pod nazwą Stocznia REMONTOWA SHIPBUILDING S.A. i jest jedną z czołowych firm należących do Grupy kapitałowej REMONTOWA HOLDING SA., która produkuje w pełni wyposażone statki. Obecnie ma na swoim koncie 1036 zbudowanych statków, 6 statków w trakcie budowy, 1036 wodowań. Może poszczycić się 442 zatrudnionymi pracownikami. Posiada 42500 m2 powierzchni akwenu, 50 447 m2 powierzchni zadaszonej i 269 100 m 2 powierzchni całkowitej terenu.
Od 2017 r. firma podpisała umowę współpracy z Polską Marynarką Wojenną RP, w tym z Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Centrum Techniki Morskiej oraz PGZ Stocznią Wojenną na rozpoczęcie Projektu 258 Kormoran II, czyli budowę 3 niszczycieli min tj. ORP Kormoran, ORP Albatros i ORP Mewa oraz budowę 6 holowników.
W 2020 r. odbyło się wodowanie Okrętu Mewa (603) zaprojektowanego do poszukiwania i zwalczania min morskich, konwojowania czy rozpoznania torów wodnych.
Obecnie zapowiedziano kolejne kontrakty, które dotyczą Programu fregat „Miecznik”, które ma szczególne znaczenie dla całych Sił Zbrojnych RP oraz polskiego przemysłu. Okręty będą ważnym elementem połączonego systemu walki Wojska Polskiego.
Okręty służyć będą Marynarce Wojennej do obrony morskiej granicy państwa, ochrony żeglugi i interesów w polskich obszarach morskich oraz obrony wybrzeża, a także wspiera Straż Graniczną w ochronie morskiej granicy państwowej i polskiej strefy ekonomicznej, bierze udział w ratowaniu życia w polskiej strefie ratownictwa oraz ratownictwie załóg .
Czytaj więcej: http://www.remontowa-rsb.pl/o-stoczni/, https://ctm.gdynia.pl/ i https://www.gov.pl/web/obrona-narodowa/marynarka-wojenna
Reasumując, sektor morski, w tym sektor stoczniowy oraz przemysł produkcji i remontów statków jest kluczowy i strategiczny dla wzrostu polskiej gospodarki.